wierzyciel

Polish

Etymology

From wierzyć +‎ -ciel.

Pronunciation
  • IPA(key): /vjɛˈʐɨ.t͡ɕɛl/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨt͡ɕɛl
  • Syllabification: wie‧rzy‧ciel

Noun

wierzyciel m pers (female equivalent wierzycielka)

  1. creditor, loan holder
    Antonym: dłużnik

Declension
Declension of wierzyciel
singular plural
nominative wierzyciel wierzyciele
genitive wierzyciela wierzycieli
dative wierzycielowi wierzycielom
accusative wierzyciela wierzycieli
instrumental wierzycielem wierzycielami
locative wierzycielu wierzycielach
vocative wierzycielu wierzyciele

Further reading
  • wierzyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wierzyciel in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.