skeina
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsceiːna/
- Rhymes: -eiːna
Noun
skeina f (genitive singular skeinu, nominative plural skeinur)
- scratch
- Þetta er bara skeina.
- This is just a scratch.
Declension
See also
- skráma
Conjugation
skeina — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skeina | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skeint | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skeinandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skeini | við skeinum | present (nútíð) |
ég skeini | við skeinum |
| þú skeinir | þið skeinið | þú skeinir | þið skeinið | ||
| hann, hún, það skeinir | þeir, þær, þau skeina | hann, hún, það skeini | þeir, þær, þau skeini | ||
| past (þátíð) |
ég skeindi | við skeindum | past (þátíð) |
ég skeindi | við skeindum |
| þú skeindir | þið skeinduð | þú skeindir | þið skeinduð | ||
| hann, hún, það skeindi | þeir, þær, þau skeindu | hann, hún, það skeindi | þeir, þær, þau skeindu | ||
| imperative (boðháttur) |
skein (þú) | skeinið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skeindu | skeiniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skeinast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skeinast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skeinst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skeinandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skeinist | við skeinumst | present (nútíð) |
ég skeinist | við skeinumst |
| þú skeinist | þið skeinist | þú skeinist | þið skeinist | ||
| hann, hún, það skeinist | þeir, þær, þau skeinast | hann, hún, það skeinist | þeir, þær, þau skeinist | ||
| past (þátíð) |
ég skeindist | við skeindumst | past (þátíð) |
ég skeindist | við skeindumst |
| þú skeindist | þið skeindust | þú skeindist | þið skeindust | ||
| hann, hún, það skeindist | þeir, þær, þau skeindust | hann, hún, það skeindist | þeir, þær, þau skeindust | ||
| imperative (boðháttur) |
skeinst (þú) | skeinist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skeinstu | skeinisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skeindur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
skeindur | skeind | skeint | skeindir | skeindar | skeind | |
| accusative (þolfall) |
skeindan | skeinda | skeint | skeinda | skeindar | skeind | |
| dative (þágufall) |
skeindum | skeindri | skeindu | skeindum | skeindum | skeindum | |
| genitive (eignarfall) |
skeinds | skeindrar | skeinds | skeindra | skeindra | skeindra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
skeindi | skeinda | skeinda | skeindu | skeindu | skeindu | |
| accusative (þolfall) |
skeinda | skeindu | skeinda | skeindu | skeindu | skeindu | |
| dative (þágufall) |
skeinda | skeindu | skeinda | skeindu | skeindu | skeindu | |
| genitive (eignarfall) |
skeinda | skeindu | skeinda | skeindu | skeindu | skeindu | |
Derived terms
- skeina sig (to wipe oneself)
Anagrams
Norwegian Nynorsk
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *skainijaną.
Conjugation
Conjugation of skeina — active (weak class 1)
| infinitive | skeina | |
|---|---|---|
| present participle | skeinandi | |
| past participle | skeindr | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | skeini | skeinda |
| 2nd-person singular | skeinir | skeindir |
| 3rd-person singular | skeinir | skeindi |
| 1st-person plural | skeinum | skeindum |
| 2nd-person plural | skeinið | skeinduð |
| 3rd-person plural | skeina | skeindu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | skeina | skeinda |
| 2nd-person singular | skeinir | skeindir |
| 3rd-person singular | skeini | skeindi |
| 1st-person plural | skeinim | skeindim |
| 2nd-person plural | skeinið | skeindið |
| 3rd-person plural | skeini | skeindi |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | skein, skeini | |
| 1st-person plural | skeinum | |
| 2nd-person plural | skeinið | |
Conjugation of skeina — mediopassive (weak class 1)
| infinitive | skeinask | |
|---|---|---|
| present participle | skeinandisk | |
| past participle | skeinzk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | skeinumk | skeindumk |
| 2nd-person singular | skeinisk | skeindisk |
| 3rd-person singular | skeinisk | skeindisk |
| 1st-person plural | skeinumsk | skeindumsk |
| 2nd-person plural | skeinizk | skeinduzk |
| 3rd-person plural | skeinask | skeindusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | skeinumk | skeindumk |
| 2nd-person singular | skeinisk | skeindisk |
| 3rd-person singular | skeinisk | skeindisk |
| 1st-person plural | skeinimsk | skeindimsk |
| 2nd-person plural | skeinizk | skeindizk |
| 3rd-person plural | skeinisk | skeindisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | skeinsk, skeinisk | |
| 1st-person plural | skeinumsk | |
| 2nd-person plural | skeinizk | |
References
- “skeina”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.