konać

See also: konac

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *konati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔ.nat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnat͡ɕ
  • Syllabification: ko‧nać

Verb

konać impf (perfective skonać)

  1. (transitive, obsolete) to end, to finish (to bring to an end; to complete)
    Synonyms: kończyć, zakańczać
  2. (intransitive) to die, to expire
    Synonyms: see Thesaurus:umierać

Conjugation
Conjugation of konać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive konać
present tense 1st konam konamy
2nd konasz konacie
3rd kona konają
impersonal kona się
past tense 1st konałem,
-(e)m konał		 konałam,
-(e)m konała		 konałom,
-(e)m konało		 konaliśmy,
-(e)śmy konali		 konałyśmy,
-(e)śmy konały
2nd konałeś,
-(e)ś konał		 konałaś,
-(e)ś konała		 konałoś,
-(e)ś konało		 konaliście,
-(e)ście konali		 konałyście,
-(e)ście konały
3rd konał konała konało konali konały
impersonal konano
future tense 1st będę konał,
będę konać		 będę konała,
będę konać		 będę konało,
będę konać		 będziemy konali,
będziemy konać		 będziemy konały,
będziemy konać
2nd będziesz konał,
będziesz konać		 będziesz konała,
będziesz konać		 będziesz konało,
będziesz konać		 będziecie konali,
będziecie konać		 będziecie konały,
będziecie konać
3rd będzie konał,
będzie konać		 będzie konała,
będzie konać		 będzie konało,
będzie konać		 będą konali,
będą konać		 będą konały,
będą konać
impersonal będzie konać się
conditional 1st konałbym,
bym konał		 konałabym,
bym konała		 konałobym,
bym konało		 konalibyśmy,
byśmy konali		 konałybyśmy,
byśmy konały
2nd konałbyś,
byś konał		 konałabyś,
byś konała		 konałobyś,
byś konało		 konalibyście,
byście konali		 konałybyście,
byście konały
3rd konałby,
by konał		 konałaby,
by konała		 konałoby,
by konało		 konaliby,
by konali		 konałyby,
by konały
impersonal konano by
imperative 1st niech konam konajmy
2nd konaj konajcie
3rd niech kona niech konają
active adjectival participle konający konająca konające konający konające
passive adjectival participle konany konana konane konani konane
contemporary adverbial participle konając
verbal noun konanie

Derived terms
adjectives
verbs
noun

Further reading
  • konać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • konać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.