białaczka

See also: białaczą

Polish

Etymology

From biały +‎ -aczka. Calque of New Latin leucaemia, from Ancient Greek λευκός (leukós) + αἷμα (haîma). First attested in 1837.[1][2][3]

Pronunciation
  • IPA(key): /bjaˈwat͡ʂ.ka/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡ʂka
  • Syllabification: bia‧łacz‧ka

Noun

białaczka f

  1. (oncology, pathology) leukaemia
    Synonym: leukemia
    białaczka enzootyczna ― enzootic leukaemia
    białaczka limfatyczna ― lymphatic leukaemia
    białaczka szpikowa ― myeloid leukaemia
    ostra białaczka ― acute leukaemia
    białaczka u dzieci ― leukaemia in children
    przypadek białaczki ― a case of leukaemia
    chory na białaczkę ― sick with leukaemia
    leczyć białaczkę ― to treat leukaemia
    stwierdzić białaczkę ― to identify leukaemia

Declension
Declension of białaczka
singular
nominative białaczka
genitive białaczki
dative białaczce
accusative białaczkę
instrumental białaczką
locative białaczce
vocative białaczko

Derived terms
adjectives
adjective

References
  1. Pamiȩtnik naukowy‎ (in Polish), 1837, page 467
  2. Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego. T. 1‎, 1837, page 145
  3. białaczka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • białaczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • białaczka in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.