þýða

See also: þyþa

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈθiːða/
    Rhymes: -iːða

Etymology 1

From Old Norse þýða, from Proto-Germanic *þiudijaną.

Verb

þýða (weak verb, third-person singular past indicative þýddi, supine þýtt)

  1. (transitive, takes the accusative) to translate a language
    Gætirðu þýtt þetta fyrir mig?
    Could you translate this for me?
  2. to mean, to signify
    Hvað þýðir þetta?
    What does this mean?
Conjugation
þýða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þýða
supine
(sagnbót)		 þýtt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þýðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þýði við þýðum present
(nútíð)		 ég þýði við þýðum
þú þýðir þið þýðið þú þýðir þið þýðið
hann, hún, það þýðir þeir, þær, þau þýða hann, hún, það þýði þeir, þær, þau þýði
past
(þátíð)		 ég þýddi við þýddum past
(þátíð)		 ég þýddi við þýddum
þú þýddir þið þýdduð þú þýddir þið þýdduð
hann, hún, það þýddi þeir, þær, þau þýddu hann, hún, það þýddi þeir, þær, þau þýddu
imperative
(boðháttur)		 þýð (þú) þýðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
þýddu þýðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þýðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þýðast
supine
(sagnbót)		 þýðst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þýðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þýðist við þýðumst present
(nútíð)		 ég þýðist við þýðumst
þú þýðist þið þýðist þú þýðist þið þýðist
hann, hún, það þýðist þeir, þær, þau þýðast hann, hún, það þýðist þeir, þær, þau þýðist
past
(þátíð)		 ég þýddist við þýddumst past
(þátíð)		 ég þýddist við þýddumst
þú þýddist þið þýddust þú þýddist þið þýddust
hann, hún, það þýddist þeir, þær, þau þýddust hann, hún, það þýddist þeir, þær, þau þýddust
imperative
(boðháttur)		 þýðst (þú) þýðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
þýðstu þýðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þýddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þýddur þýdd þýtt þýddir þýddar þýdd
accusative
(þolfall)		 þýddan þýdda þýtt þýdda þýddar þýdd
dative
(þágufall)		 þýddum þýddri þýddu þýddum þýddum þýddum
genitive
(eignarfall)		 þýdds þýddrar þýdds þýddra þýddra þýddra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þýddi þýdda þýdda þýddu þýddu þýddu
accusative
(þolfall)		 þýdda þýddu þýdda þýddu þýddu þýddu
dative
(þágufall)		 þýdda þýddu þýdda þýddu þýddu þýddu
genitive
(eignarfall)		 þýdda þýddu þýdda þýddu þýddu þýddu
Synonyms

See also

Etymology 2

From Old Norse þýða (“kindness; affection”).

Noun

þýða f (genitive singular þýðu, no plural)

  1. gentleness, kindness
Declension
declension of þýða
f-w1 singular
indefinite definite
nominative þýða þýðan
accusative þýðu þýðuna
dative þýðu þýðunni
genitive þýðu þýðunnar

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þiudijaną.

Verb

þýða

  1. to win over, attach
  2. to explain, interpret
  3. to signify
  4. (reflexive, with accusative) to attach oneself to

Conjugation
Conjugation of þýða — active (weak class 1)
infinitive þýða
present participle þýðandi
past participle þýddr
indicative present past
1st-person singular þýði þýdda
2nd-person singular þýðir þýddir
3rd-person singular þýðir þýddi
1st-person plural þýðum þýddum
2nd-person plural þýðið þýdduð
3rd-person plural þýða þýddu
subjunctive present past
1st-person singular þýða þýdda
2nd-person singular þýðir þýddir
3rd-person singular þýði þýddi
1st-person plural þýðim þýddim
2nd-person plural þýðið þýddið
3rd-person plural þýði þýddi
imperative present
2nd-person singular þýð, þýði
1st-person plural þýðum
2nd-person plural þýðið
Conjugation of þýða — mediopassive (weak class 1)
infinitive þýðask
present participle þýðandisk
past participle þýzk
indicative present past
1st-person singular þýðumk þýddumk
2nd-person singular þýðisk þýddisk
3rd-person singular þýðisk þýddisk
1st-person plural þýðumsk þýddumsk
2nd-person plural þýðizk þýdduzk
3rd-person plural þýðask þýddusk
subjunctive present past
1st-person singular þýðumk þýddumk
2nd-person singular þýðisk þýddisk
3rd-person singular þýðisk þýddisk
1st-person plural þýðimsk þýddimsk
2nd-person plural þýðizk þýddizk
3rd-person plural þýðisk þýddisk
imperative present
2nd-person singular þýzk, þýðisk
1st-person plural þýðumsk
2nd-person plural þýðizk

Derived terms

Descendants
  • Icelandic: þýða
  • Faroese: týða
  • Norwegian Nynorsk: tyda, ty
  • Elfdalian: tyða
  • Old Swedish: þȳþa
  • Old Danish: thȳthæ
  • Gutnish: tyde
  • Scanian: týða

Noun

þýða f

  1. attachment, love

Declension
  Declension of þýða (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative þýða þýðan þýður þýðurnar
accusative þýðu þýðuna þýður þýðurnar
dative þýðu þýðunni þýðum þýðunum
genitive þýðu þýðunnar þýðna þýðnanna

Adjective

þýða

  1. inflection of þýðr:
    1. positive degree strong feminine accusative singular
    2. positive degree strong masculine accusative plural
    3. positive degree weak masculine oblique singular
    4. positive degree weak feminine nominative singular
    5. positive degree weak neuter singular

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.