zobowiązanie
Polish
Etymology
From zobowiązać + -anie.
Pronunciation
- IPA(key): /zɔ.bɔ.vjɔw̃ˈza.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -aɲɛ
- Syllabification: zo‧bo‧wią‧za‧nie
Noun
zobowiązanie n
- verbal noun of zobowiązać
- obligation (act of binding oneself by a social, legal, or moral tie to someone)
- Synonym: obowiązek
- (law) obligation (legal agreement)
Declension
Declension of zobowiązanie
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zobowiązanie | zobowiązania |
| genitive | zobowiązania | zobowiązań |
| dative | zobowiązaniu | zobowiązaniom |
| accusative | zobowiązanie | zobowiązania |
| instrumental | zobowiązaniem | zobowiązaniami |
| locative | zobowiązaniu | zobowiązaniach |
| vocative | zobowiązanie | zobowiązania |
Further reading
- zobowiązanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zobowiązanie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.