zaonačit
Czech
Etymology
From za- + onačit.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈzaonat͡ʃɪt]
- Hyphenation: za‧o‧na‧čit
Conjugation
Conjugation
| Infinitive | zaonačit, zaonačiti | Active adjective | zaonačivší |
|---|---|---|---|
| Verbal noun | — | Passive adjective | — |
| Present forms | indicative | imperative | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| 1st person | zaonačím | zaonačíme | — | zaonačme |
| 2nd person | zaonačíš | zaonačíte | zaonač | zaonačte |
| 3rd person | zaonačí | zaonačí | — | — |
| The verb zaonačit does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
| Participles | Past participles | Passive participles | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| masculine animate | zaonačil | zaonačili | zaonačen | zaonačeni |
| masculine inanimate | zaonačily | zaonačeny | ||
| feminine | zaonačila | zaonačena | ||
| neuter | zaonačilo | zaonačila | zaonačeno | zaonačena |
| Transgressives | present | past |
|---|---|---|
| masculine singular | — | zaonačiv |
| feminine + neuter singular | — | zaonačivši |
| plural | — | zaonačivše |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.