zaistnieć

Polish

Etymology

From za- +‎ istnieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈist.ɲɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -istɲɛt͡ɕ
  • Syllabification: za‧ist‧nieć

Verb

zaistnieć pf

  1. (intransitive) to begin to exist, to come into being

Conjugation
Conjugation of zaistnieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaistnieć
future tense 1st zaistnieję zaistniejemy
2nd zaistniejesz zaistniejecie
3rd zaistnieje zaistnieją
impersonal zaistnieje się
past tense 1st zaistniałem,
-(e)m zaistniał		 zaistniałam,
-(e)m zaistniała		 zaistniałom,
-(e)m zaistniało		 zaistnieliśmy,
-(e)śmy zaistnieli		 zaistniałyśmy,
-(e)śmy zaistniały
2nd zaistniałeś,
-(e)ś zaistniał		 zaistniałaś,
-(e)ś zaistniała		 zaistniałoś,
-(e)ś zaistniało		 zaistnieliście,
-(e)ście zaistnieli		 zaistniałyście,
-(e)ście zaistniały
3rd zaistniał zaistniała zaistniało zaistnieli zaistniały
impersonal zaistniano
conditional 1st zaistniałbym,
bym zaistniał		 zaistniałabym,
bym zaistniała		 zaistniałobym,
bym zaistniało		 zaistnielibyśmy,
byśmy zaistnieli		 zaistniałybyśmy,
byśmy zaistniały
2nd zaistniałbyś,
byś zaistniał		 zaistniałabyś,
byś zaistniała		 zaistniałobyś,
byś zaistniało		 zaistnielibyście,
byście zaistnieli		 zaistniałybyście,
byście zaistniały
3rd zaistniałby,
by zaistniał		 zaistniałaby,
by zaistniała		 zaistniałoby,
by zaistniało		 zaistnieliby,
by zaistnieli		 zaistniałyby,
by zaistniały
impersonal zaistniano by
imperative 1st niech zaistnieję zaistniejmy
2nd zaistniej zaistniejcie
3rd niech zaistnieje niech zaistnieją
anterior adverbial participle zaistniawszy
verbal noun zaistnienie

Further reading
  • zaistnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaistnieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.