wypadać

Polish

Etymology

From wy- +‎ padać.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈpa.dat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -adat͡ɕ
  • Syllabification: wy‧pa‧dać

Verb

wypadać impf (perfective wypaść)

  1. (intransitive) to fall out (exit by falling)
  2. (intransitive) to fall, to occur (take place on a given date)
  3. (intransitive, in the negative) to become, to be proper [+dative = of someone]
    Nie wypada kłamać. ― It's not right to lie.

Conjugation
Conjugation of wypadać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wypadać
present tense 1st wypadam wypadamy
2nd wypadasz wypadacie
3rd wypada wypadają
impersonal wypada się
past tense 1st wypadałem,
-(e)m wypadał		 wypadałam,
-(e)m wypadała		 wypadałom,
-(e)m wypadało		 wypadaliśmy,
-(e)śmy wypadali		 wypadałyśmy,
-(e)śmy wypadały
2nd wypadałeś,
-(e)ś wypadał		 wypadałaś,
-(e)ś wypadała		 wypadałoś,
-(e)ś wypadało		 wypadaliście,
-(e)ście wypadali		 wypadałyście,
-(e)ście wypadały
3rd wypadał wypadała wypadało wypadali wypadały
impersonal wypadano
future tense 1st będę wypadał,
będę wypadać		 będę wypadała,
będę wypadać		 będę wypadało,
będę wypadać		 będziemy wypadali,
będziemy wypadać		 będziemy wypadały,
będziemy wypadać
2nd będziesz wypadał,
będziesz wypadać		 będziesz wypadała,
będziesz wypadać		 będziesz wypadało,
będziesz wypadać		 będziecie wypadali,
będziecie wypadać		 będziecie wypadały,
będziecie wypadać
3rd będzie wypadał,
będzie wypadać		 będzie wypadała,
będzie wypadać		 będzie wypadało,
będzie wypadać		 będą wypadali,
będą wypadać		 będą wypadały,
będą wypadać
impersonal będzie wypadać się
conditional 1st wypadałbym,
bym wypadał		 wypadałabym,
bym wypadała		 wypadałobym,
bym wypadało		 wypadalibyśmy,
byśmy wypadali		 wypadałybyśmy,
byśmy wypadały
2nd wypadałbyś,
byś wypadał		 wypadałabyś,
byś wypadała		 wypadałobyś,
byś wypadało		 wypadalibyście,
byście wypadali		 wypadałybyście,
byście wypadały
3rd wypadałby,
by wypadał		 wypadałaby,
by wypadała		 wypadałoby,
by wypadało		 wypadaliby,
by wypadali		 wypadałyby,
by wypadały
impersonal wypadano by
imperative 1st niech wypadam wypadajmy
2nd wypadaj wypadajcie
3rd niech wypada niech wypadają
active adjectival participle wypadający wypadająca wypadające wypadający wypadające
contemporary adverbial participle wypadając
verbal noun wypadanie

Further reading
  • wypadać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wypadać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.