wymawialność

Polish

Etymology

From wymawialny +‎ -ość. First attested in 1922.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /vɨ.maˈvjal.nɔɕt͡ɕ/
Rhymes: -alnɔɕt͡ɕ
Syllabification: wy‧ma‧wial‧ność

Noun

wymawialność f

enunciability, pronounceability

Declension

Declension of wymawialność

	singular
nominative	wymawialność
genitive	wymawialności
dative	wymawialności
accusative	wymawialność
instrumental	wymawialnością
locative	wymawialności
vocative	wymawialności

Related terms

adjectives

adverb

wymownie

nouns

verbs

mówić impf
wymówić pf, wymawiać impf

References

Kurjer Warszawski‎ (in Polish), volume 102, number 77, 1922 March 18, page 6

Further reading

wymawialność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.