wykształcenie
Polish
Etymology
From wykształcić + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /vɨ.kʂtawˈt͡sɛ.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: wy‧kształ‧ce‧nie
Noun
wykształcenie n
- verbal noun of wykształcić
- (education) education (facts, skills and ideas that have been learned, either formally or informally)
- Synonym: edukacja
Declension
Declension of wykształcenie
| singular | |
|---|---|
| nominative | wykształcenie |
| genitive | wykształcenia |
| dative | wykształceniu |
| accusative | wykształcenie |
| instrumental | wykształceniem |
| locative | wykształceniu |
| vocative | wykształcenie |
Further reading
- wykształcenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wykształcenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.