wybyć

Polish

From wy- +‎ być. Sense 1 is a semantic loan from Russian вы́быть (výbytʹ).[1]

wybyć pf (imperfective wybywać)

(intransitive, colloquial, humorous) to bounce (to leave)
Synonyms: see Thesaurus:uciekać
(intransitive) to stay until a specific moment, to stay until the end
(intransitive, archaic) to pass, to end

Conjugation of wybyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wybyć
future tense	1^st	wybędę			wybędziemy
	2^nd	wybędziesz			wybędziecie
	3^rd	wybędzie			wybędą
	impersonal	wybędzie się
past tense	1^st	wybyłem, -(e)m wybył	wybyłam, -(e)m wybyła	wybyłom, -(e)m wybyło	wybyliśmy, -(e)śmy wybyli	wybyłyśmy, -(e)śmy wybyły
	2^nd	wybyłeś, -(e)ś wybył	wybyłaś, -(e)ś wybyła	wybyłoś, -(e)ś wybyło	wybyliście, -(e)ście wybyli	wybyłyście, -(e)ście wybyły
	3^rd	wybył	wybyła	wybyło	wybyli	wybyły
	impersonal	wybyto
conditional	1^st	wybyłbym, bym wybył	wybyłabym, bym wybyła	wybyłobym, bym wybyło	wybylibyśmy, byśmy wybyli	wybyłybyśmy, byśmy wybyły
	2^nd	wybyłbyś, byś wybył	wybyłabyś, byś wybyła	wybyłobyś, byś wybyło	wybylibyście, byście wybyli	wybyłybyście, byście wybyły
	3^rd	wybyłby, by wybył	wybyłaby, by wybyła	wybyłoby, by wybyło	wybyliby, by wybyli	wybyłyby, by wybyły
	impersonal	wybyto by
imperative	1^st	niech wybędę			wybądźmy
	2^nd	wybądź			wybądźcie
	3^rd	niech wybędzie			niech wybędą
anterior adverbial participle		wybywszy
verbal noun		wybycie

Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “wybyć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN