wybaczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ baczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈba.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧ba‧czyć

Verb

wybaczyć pf (imperfective wybaczać)

  1. (transitive) to forgive

Conjugation
Conjugation of wybaczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wybaczyć
future tense 1st wybaczę wybaczymy
2nd wybaczysz wybaczycie
3rd wybaczy wybaczą
impersonal wybaczy się
past tense 1st wybaczyłem,
-(e)m wybaczył		 wybaczyłam,
-(e)m wybaczyła		 wybaczyłom,
-(e)m wybaczyło		 wybaczyliśmy,
-(e)śmy wybaczyli		 wybaczyłyśmy,
-(e)śmy wybaczyły
2nd wybaczyłeś,
-(e)ś wybaczył		 wybaczyłaś,
-(e)ś wybaczyła		 wybaczyłoś,
-(e)ś wybaczyło		 wybaczyliście,
-(e)ście wybaczyli		 wybaczyłyście,
-(e)ście wybaczyły
3rd wybaczył wybaczyła wybaczyło wybaczyli wybaczyły
impersonal wybaczono
conditional 1st wybaczyłbym,
bym wybaczył		 wybaczyłabym,
bym wybaczyła		 wybaczyłobym,
bym wybaczyło		 wybaczylibyśmy,
byśmy wybaczyli		 wybaczyłybyśmy,
byśmy wybaczyły
2nd wybaczyłbyś,
byś wybaczył		 wybaczyłabyś,
byś wybaczyła		 wybaczyłobyś,
byś wybaczyło		 wybaczylibyście,
byście wybaczyli		 wybaczyłybyście,
byście wybaczyły
3rd wybaczyłby,
by wybaczył		 wybaczyłaby,
by wybaczyła		 wybaczyłoby,
by wybaczyło		 wybaczyliby,
by wybaczyli		 wybaczyłyby,
by wybaczyły
impersonal wybaczono by
imperative 1st niech wybaczę wybaczmy
2nd wybacz wybaczcie
3rd niech wybaczy niech wybaczą
anterior adverbial participle wybaczywszy
verbal noun wybaczenie

Further reading
  • wybaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wybaczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.