wrzucić

Polish

Etymology

From w- +‎ rzucić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: wrzu‧cić

Verb

wrzucić pf (imperfective wrzucać)

  1. (transitive) to throw in
  2. (transitive, colloquial) to upload
  3. (reflexive with się, colloquial) to participate

Conjugation
Conjugation of wrzucić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wrzucić
future tense 1st wrzucę wrzucimy
2nd wrzucisz wrzucicie
3rd wrzuci wrzucą
impersonal wrzuci się
past tense 1st wrzuciłem,
-(e)m wrzucił		 wrzuciłam,
-(e)m wrzuciła		 wrzuciłom,
-(e)m wrzuciło		 wrzuciliśmy,
-(e)śmy wrzucili		 wrzuciłyśmy,
-(e)śmy wrzuciły
2nd wrzuciłeś,
-(e)ś wrzucił		 wrzuciłaś,
-(e)ś wrzuciła		 wrzuciłoś,
-(e)ś wrzuciło		 wrzuciliście,
-(e)ście wrzucili		 wrzuciłyście,
-(e)ście wrzuciły
3rd wrzucił wrzuciła wrzuciło wrzucili wrzuciły
impersonal wrzucono
conditional 1st wrzuciłbym,
bym wrzucił		 wrzuciłabym,
bym wrzuciła		 wrzuciłobym,
bym wrzuciło		 wrzucilibyśmy,
byśmy wrzucili		 wrzuciłybyśmy,
byśmy wrzuciły
2nd wrzuciłbyś,
byś wrzucił		 wrzuciłabyś,
byś wrzuciła		 wrzuciłobyś,
byś wrzuciło		 wrzucilibyście,
byście wrzucili		 wrzuciłybyście,
byście wrzuciły
3rd wrzuciłby,
by wrzucił		 wrzuciłaby,
by wrzuciła		 wrzuciłoby,
by wrzuciło		 wrzuciliby,
by wrzucili		 wrzuciłyby,
by wrzuciły
impersonal wrzucono by
imperative 1st niech wrzucę wrzućmy
2nd wrzuć wrzućcie
3rd niech wrzuci niech wrzucą
passive adjectival participle wrzucony wrzucona wrzucone wrzuceni wrzucone
anterior adverbial participle wrzuciwszy
verbal noun wrzucenie

Derived terms
nouns

Further reading
  • wrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wrzucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.