writan
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *wrītan, from Proto-Germanic *wrītaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwriː.tɑn/
Conjugation
Conjugation of wrītan (strong class 1)
| infinitive | wrītan | wrītenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | wrīte | wrāt |
| second person singular | wrītst | write |
| third person singular | wrītt, wrīt | wrāt |
| plural | wrītaþ | writon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | wrīte | write |
| plural | wrīten | writen |
| imperative | ||
| singular | wrīt | |
| plural | wrītaþ | |
| participle | present | past |
| wrītende | (ġe)writen | |
Old Saxon
Etymology
From Proto-West Germanic *wrītan, from Proto-Germanic *wrītaną.
Verb
wrītan (3 singular present wrītid, 3 singular preterite wrēt, preterite plural writun, past participle giwritan)
- to write
Conjugation
Conjugation of wrītan (strong class 1)
| infinitive | wrītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | wrītu | wrēt |
| 2nd person singular | wrītis | writi |
| 3rd person singular | wrītid | wrēt |
| plural | wrītad | writun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | wrīte | writi |
| 2nd person singular | wrītes | writis |
| 3rd person singular | wrīte | writi |
| plural | wrīten | writin |
| imperative | present | |
| singular | wrīt | |
| plural | wrītad | |
| participle | present | past |
| wrītandi | giwritan, writan | |
Descendants
- Low German: rieten, wrieten
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.