widmen
German
Etymology
From Middle High German widemen, from Old High German widimen (“gift, give as a gift”), from widimo (“gift”), from Proto-West Germanic *wetmō (“dowry”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɪtmən/
audio (file)
Verb
widmen (weak, third-person singular present widmet, past tense widmete, past participle gewidmet, auxiliary haben)
Conjugation
| infinitive | widmen | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | widmend | ||||
| past participle | gewidmet | ||||
| auxiliary | haben | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| singular | plural | singular | plural | ||
| present | ich widme | wir widmen | i | ich widme | wir widmen |
| du widmest | ihr widmet | du widmest | ihr widmet | ||
| er widmet | sie widmen | er widme | sie widmen | ||
| preterite | ich widmete | wir widmeten | ii | ich widmete1 | wir widmeten1 |
| du widmetest | ihr widmetet | du widmetest1 | ihr widmetet1 | ||
| er widmete | sie widmeten | er widmete1 | sie widmeten1 | ||
| imperative | widme (du) | widmet (ihr) | |||
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.