wědźeć

Upper Sorbian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *vě̀děti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈwɪd͡ʒɛt͡ʃ/
  • Rhymes: -ɪd͡ʒɛt͡ʃ
  • Syllabification: wě‧dźeć

Verb

wědźeć impf

  1. to know, to be familiar/aware of
    Wěm, hdźe su twoje črije.
    I know where your shoes are.

Conjugation
Conjugation of wědźeć (imperfective)
person singular dual plural
virile nonvirile
infinitive wědźeć
transgressive wědźo, wědźicy
present tense 1st wěm wěmoj wěmy
2nd wěš wěstaj wěstej wěsće
3rd wě wěstaj wěstej wědźa
past tense 1st wědźach wědźachmoj wědźachmy
2nd wědźeše wědźeštaj wědźeštej wědźešće
3rd wědźeše wědźeštaj wědźeštej wědźachu
imperative 1st — wěsmoj, wězmoj wěsmy, wězmy
2nd wěs, wěz wěstaj, wěztaj wěstej, wěztej wěsće, wězće
3rd wěs, wěz —
past active participle wědźacy
past passive participle wědźany
ł-form wědźał
verbal noun wědźenje

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.