triumvirat
See also: Triumvirat
Catalan
    
    Etymology
    
Borrowed from Latin triumvīrātus.
Pronunciation
    
Further reading
    
- “triumvirat” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “triumvirat”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “triumvirat” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “triumvirat” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
French
    
    Etymology
    
From Latin triumvirātus.
Pronunciation
    
- IPA(key): /tʁi.jɔm.vi.ʁa/
Related terms
    
Further reading
    
- “triumvirat”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Norwegian Bokmål
    
    Pronunciation
    
- IPA(key): [tʁɪʉmʋɪˈʁɑːt]
Romanian
    
    Etymology
    
Borrowed from Latin triumviratus or French triumvirat.
Declension
    
Declension of triumvirat
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
| nominative/accusative | (un) triumvirat | triumviratul | (niște) triumvirate | triumviratele | 
| genitive/dative | (unui) triumvirat | triumviratului | (unor) triumvirate | triumviratelor | 
| vocative | triumviratule | triumviratelor | ||
Swedish
    
    Etymology
    
From Latin triumvīrātus.
Declension
    
| Declension of triumvirat | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | triumvirat | triumviratet | triumvirat | triumviraten | 
| Genitive | triumvirats | triumviratets | triumvirats | triumviratens | 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.