teruglopen

Dutch

Etymology

From terug (“back”) +‎ lopen (“to walk, run”).

Pronunciation
  • Audio(file)

Verb

teruglopen

  1. to walk back
  2. to recede

Inflection
Inflection of teruglopen (strong class 7, separable)
infinitive teruglopen
past singular liep terug
past participle teruggelopen
infinitive teruglopen
gerund teruglopen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular loop terugliep terugterugloopterugliep
2nd person sing. (jij) loopt terugliep terugteruglooptterugliep
2nd person sing. (u) loopt terugliep terugteruglooptterugliep
2nd person sing. (gij) loopt terugliept terugteruglooptterugliept
3rd person singular loopt terugliep terugteruglooptterugliep
plural lopen terugliepen terugteruglopenterugliepen
subjunctive sing.1 lope terugliepe terugteruglopeterugliepe
subjunctive plur.1 lopen terugliepen terugteruglopenterugliepen
imperative sing. loop terug
imperative plur.1 loopt terug
participles teruglopendteruggelopen
1) Archaic.

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.