strijdvaardig

Dutch

From strijd (“battle”) +‎ vaart (“way”) +‎ -ig (“-y”).

strijdvaardig (comparative strijdvaardiger, superlative strijdvaardigst)

Inflection of strijdvaardig
uninflected	strijdvaardig
inflected	strijdvaardige
comparative	strijdvaardiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		strijdvaardig	strijdvaardiger	het strijdvaardigst het strijdvaardigste
indefinite	m./f. sing.	strijdvaardige	strijdvaardigere	strijdvaardigste
	n. sing.	strijdvaardig	strijdvaardiger	strijdvaardigste
	plural	strijdvaardige	strijdvaardigere	strijdvaardigste
definite		strijdvaardige	strijdvaardigere	strijdvaardigste
partitive		strijdvaardigs	strijdvaardigers	—

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.