spiec

Polish

Etymology

From s- +‎ piec.

Pronunciation
  • IPA(key): /spjɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡s
  • Syllabification: spiec

Verb

spiec pf (imperfective spiekać)

  1. (transitive) to dry out by baking, to overbake
  2. (transitive) to parch, to burn (in the sun)
  3. (transitive, reflexive) to bake together, to sinter (cause to fuse by exposing to high temperature)
  4. (reflexive with się) to get sunburned, to parch one's skin (in the sun)

Conjugation
Conjugation of spiec pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spiec
future tense 1st spiekę spieczemy
2nd spieczesz spieczecie
3rd spiecze spieką
impersonal spiecze się
past tense 1st spiekłem,
-(e)m spiekł		 spiekłam,
-(e)m spiekła		 spiekłom,
-(e)m spiekło		 spiekliśmy,
-(e)śmy spiekli		 spiekłyśmy,
-(e)śmy spiekły
2nd spiekłeś,
-(e)ś spiekł		 spiekłaś,
-(e)ś spiekła		 spiekłoś,
-(e)ś spiekło		 spiekliście,
-(e)ście spiekli		 spiekłyście,
-(e)ście spiekły
3rd spiekł spiekła spiekło spiekli spiekły
impersonal spieczono
conditional 1st spiekłbym,
bym spiekł		 spiekłabym,
bym spiekła		 spiekłobym,
bym spiekło		 spieklibyśmy,
byśmy spiekli		 spiekłybyśmy,
byśmy spiekły
2nd spiekłbyś,
byś spiekł		 spiekłabyś,
byś spiekła		 spiekłobyś,
byś spiekło		 spieklibyście,
byście spiekli		 spiekłybyście,
byście spiekły
3rd spiekłby,
by spiekł		 spiekłaby,
by spiekła		 spiekłoby,
by spiekło		 spiekliby,
by spiekli		 spiekłyby,
by spiekły
impersonal spieczono by
imperative 1st niech spiekę spieczmy
2nd spiecz spieczcie
3rd niech spiecze niech spieką
passive adjectival participle spieczony spieczona spieczone spieczeni spieczone
anterior adverbial participle spiekłszy
verbal noun spieczenie

Further reading
  • spiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.