spić

See also: spic, spíc, and špic

Polish

Etymology

From s- +‎ pić.

Pronunciation
  • IPA(key): /spit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ɕ
  • Syllabification: spić

Verb

spić pf (imperfective spijać)

  1. (transitive) to drink the upper part of a liquid
  2. (transitive) to inebriate, to make drunk
    Synonym: upić
  3. (reflexive with się) to get drunk
    Synonyms: see Thesaurus:pić

Conjugation
Conjugation of spić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spić
future tense 1st spiję spijemy
2nd spijesz spijecie
3rd spije spiją
impersonal spije się
past tense 1st spiłem,
-(e)m spił		 spiłam,
-(e)m spiła		 spiłom,
-(e)m spiło		 spiliśmy,
-(e)śmy spili		 spiłyśmy,
-(e)śmy spiły
2nd spiłeś,
-(e)ś spił		 spiłaś,
-(e)ś spiła		 spiłoś,
-(e)ś spiło		 spiliście,
-(e)ście spili		 spiłyście,
-(e)ście spiły
3rd spił spiła spiło spili spiły
impersonal spito
conditional 1st spiłbym,
bym spił		 spiłabym,
bym spiła		 spiłobym,
bym spiło		 spilibyśmy,
byśmy spili		 spiłybyśmy,
byśmy spiły
2nd spiłbyś,
byś spił		 spiłabyś,
byś spiła		 spiłobyś,
byś spiło		 spilibyście,
byście spili		 spiłybyście,
byście spiły
3rd spiłby,
by spił		 spiłaby,
by spiła		 spiłoby,
by spiło		 spiliby,
by spili		 spiłyby,
by spiły
impersonal spito by
imperative 1st niech spiję spijmy
2nd spij spijcie
3rd niech spije niech spiją
passive adjectival participle spity spita spite spici spite
anterior adverbial participle spiwszy
verbal noun spicie

Further reading
  • spić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.