sociatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of sociō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | sociātus | sociāta | sociātum | sociātī | sociātae | sociāta | |
| Genitive | sociātī | sociātae | sociātī | sociātōrum | sociātārum | sociātōrum | |
| Dative | sociātō | sociātae | sociātō | sociātīs | sociātīs | sociātīs | |
| Accusative | sociātum | sociātam | sociātum | sociātōs | sociātās | sociāta | |
| Ablative | sociātō | sociātā | sociātō | sociātīs | sociātīs | sociātīs | |
| Vocative | sociāte | sociāta | sociātum | sociātī | sociātae | sociāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.