skurczyć

Polish

Etymology

From s- +‎ kurczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskur.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -urt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: skur‧czyć

Verb

skurczyć pf (imperfective kurczyć)

  1. (transitive) to shrink (make smaller or shorter)
  2. (reflexive with się) to contract, to shrink (become smaller or shorter)

Conjugation
Conjugation of skurczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skurczyć
future tense 1st skurczę skurczymy
2nd skurczysz skurczycie
3rd skurczy skurczą
impersonal skurczy się
past tense 1st skurczyłem,
-(e)m skurczył		 skurczyłam,
-(e)m skurczyła		 skurczyłom,
-(e)m skurczyło		 skurczyliśmy,
-(e)śmy skurczyli		 skurczyłyśmy,
-(e)śmy skurczyły
2nd skurczyłeś,
-(e)ś skurczył		 skurczyłaś,
-(e)ś skurczyła		 skurczyłoś,
-(e)ś skurczyło		 skurczyliście,
-(e)ście skurczyli		 skurczyłyście,
-(e)ście skurczyły
3rd skurczył skurczyła skurczyło skurczyli skurczyły
impersonal skurczono
conditional 1st skurczyłbym,
bym skurczył		 skurczyłabym,
bym skurczyła		 skurczyłobym,
bym skurczyło		 skurczylibyśmy,
byśmy skurczyli		 skurczyłybyśmy,
byśmy skurczyły
2nd skurczyłbyś,
byś skurczył		 skurczyłabyś,
byś skurczyła		 skurczyłobyś,
byś skurczyło		 skurczylibyście,
byście skurczyli		 skurczyłybyście,
byście skurczyły
3rd skurczyłby,
by skurczył		 skurczyłaby,
by skurczyła		 skurczyłoby,
by skurczyło		 skurczyliby,
by skurczyli		 skurczyłyby,
by skurczyły
impersonal skurczono by
imperative 1st niech skurczę skurczmy
2nd skurcz skurczcie
3rd niech skurczy niech skurczą
passive adjectival participle skurczony skurczona skurczone skurczeni skurczone
anterior adverbial participle skurczywszy
verbal noun skurczenie

Further reading
  • skurczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skurczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.