skarta
Old Norse
Etymology
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Conjugation
Conjugation of skarta — active (weak class 2)
| infinitive | skarta | |
|---|---|---|
| present participle | skartandi | |
| past participle | skartaðr | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | skarta | skartaða |
| 2nd-person singular | skartar | skartaðir |
| 3rd-person singular | skartar | skartaði |
| 1st-person plural | skǫrtum | skǫrtuðum |
| 2nd-person plural | skartið | skǫrtuðuð |
| 3rd-person plural | skarta | skǫrtuðu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | skarta | skartaða |
| 2nd-person singular | skartir | skartaðir |
| 3rd-person singular | skarti | skartaði |
| 1st-person plural | skartim | skartaðim |
| 2nd-person plural | skartið | skartaðið |
| 3rd-person plural | skarti | skartaði |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | skarta | |
| 1st-person plural | skǫrtum | |
| 2nd-person plural | skartið | |
Derived terms
References
- “skarta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.