rozstać

Polish

Etymology

From roz- +‎ stać (1 sg. stanę), from Proto-Slavic *stati (stem *stan-).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔs.stat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔsstat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧stać

Verb

rozstać pf (imperfective rozstawać)

  1. (reflexive with się) to part, to part ways
  2. (reflexive with się) to split up, to break up [+ z (instrumental) = with someone]

Conjugation
Conjugation of rozstać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozstać
future tense 1st rozstanę rozstaniemy
2nd rozstaniesz rozstaniecie
3rd rozstanie rozstaną
impersonal rozstanie się
past tense 1st rozstałem,
-(e)m rozstał		 rozstałam,
-(e)m rozstała		 rozstałom,
-(e)m rozstało		 rozstaliśmy,
-(e)śmy rozstali		 rozstałyśmy,
-(e)śmy rozstały
2nd rozstałeś,
-(e)ś rozstał		 rozstałaś,
-(e)ś rozstała		 rozstałoś,
-(e)ś rozstało		 rozstaliście,
-(e)ście rozstali		 rozstałyście,
-(e)ście rozstały
3rd rozstał rozstała rozstało rozstali rozstały
impersonal rozstano
conditional 1st rozstałbym,
bym rozstał		 rozstałabym,
bym rozstała		 rozstałobym,
bym rozstało		 rozstalibyśmy,
byśmy rozstali		 rozstałybyśmy,
byśmy rozstały
2nd rozstałbyś,
byś rozstał		 rozstałabyś,
byś rozstała		 rozstałobyś,
byś rozstało		 rozstalibyście,
byście rozstali		 rozstałybyście,
byście rozstały
3rd rozstałby,
by rozstał		 rozstałaby,
by rozstała		 rozstałoby,
by rozstało		 rozstaliby,
by rozstali		 rozstałyby,
by rozstały
impersonal rozstano by
imperative 1st niech rozstanę rozstańmy
2nd rozstań rozstańcie
3rd niech rozstanie niech rozstaną
anterior adverbial participle rozstawszy
verbal noun rozstanie

Derived terms
verbs

Further reading
  • rozstać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozstać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.