rozprawka

See also: rozprawką

Polish

Etymology

From rozprawa +‎ -ka.

Pronunciation

IPA^(key): /rɔsˈpraf.ka/
Rhymes: -afka
Syllabification: roz‧praw‧ka

Noun

rozprawka f

(literature) disquisition, essay, tract (brief treatise)
(education) written schoolwork in which a student needs to justify a thesis

Declension

Declension of rozprawka

	singular	plural
nominative	rozprawka	rozprawki
genitive	rozprawki	rozprawek
dative	rozprawce	rozprawkom
accusative	rozprawkę	rozprawki
instrumental	rozprawką	rozprawkami
locative	rozprawce	rozprawkach
vocative	rozprawko	rozprawki

Related terms

noun

rozprawa

verbs

rozprawiać impf
rozprawić pf

Further reading

rozprawka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
rozprawka in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.