rozmówczy

See also: rozmowczy

Polish

Alternative forms

Etymology

From rozmówca +‎ -y. First attested in 1841.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔzˈmuf.t͡ʂɨ/
  • Rhymes: -uft͡ʂɨ
  • Syllabification: roz‧mów‧czy

Adjective

rozmówczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (obsolete) conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
    Synonym: rozmówniczy

Declension
Declension of rozmówczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative rozmówczy rozmówcza rozmówcze rozmówczy rozmówcze
genitive rozmówczego rozmówczej rozmówczego rozmówczych
dative rozmówczemu rozmówczej rozmówczemu rozmówczym
accusative rozmówczego rozmówczy rozmówczą rozmówcze rozmówczych rozmówcze
instrumental rozmówczym rozmówczą rozmówczym rozmówczymi
locative rozmówczym rozmówczej rozmówczym rozmówczych
adjectives
adverb
nouns
verbs

References
  1. Kazimierz Władysław Wójcicki (1841) Teatr starożytny w Polsce Kazimiérza Władysława Wojcickiego‎ (in Polish), volume 1, page 131

Further reading
  • rozmówczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.