rozbójnik

Polish

Etymology

From rozbój +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /rɔzˈbuj.ɲik/
Audio (file)
Rhymes: -ujɲik
Syllabification: roz‧bój‧nik

Noun

rozbójnik m pers (female equivalent rozbójniczka)

bandit, highwayman, robber
Synonyms: grabieżca, grasant, łupieżca, rabownik, rabuś, rzezimieszek

Declension

Declension of rozbójnik

	singular	plural
nominative	rozbójnik	rozbójnicy/rozbójniki (deprecative)
genitive	rozbójnika	rozbójników
dative	rozbójnikowi	rozbójnikom
accusative	rozbójnika	rozbójników
instrumental	rozbójnikiem	rozbójnikami
locative	rozbójniku	rozbójnikach
vocative	rozbójniku	rozbójnicy

Derived terms

adjective

rozbójniczy

noun

rozbójnictwo

Related terms

noun

rozbój

Further reading

rozbójnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
rozbójnik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.