ponowić

Polish

Etymology

From po- +‎ nowy +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈnɔ.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvit͡ɕ
  • Syllabification: po‧no‧wić

Verb

ponowić pf (imperfective ponawiać)

  1. (transitive) to redo, to repeat, to retry
  2. (reflexive with się) to repeat oneself

Conjugation
Conjugation of ponowić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ponowić
future tense 1st ponowię ponowimy
2nd ponowisz ponowicie
3rd ponowi ponowią
impersonal ponowi się
past tense 1st ponowiłem,
-(e)m ponowił		 ponowiłam,
-(e)m ponowiła		 ponowiłom,
-(e)m ponowiło		 ponowiliśmy,
-(e)śmy ponowili		 ponowiłyśmy,
-(e)śmy ponowiły
2nd ponowiłeś,
-(e)ś ponowił		 ponowiłaś,
-(e)ś ponowiła		 ponowiłoś,
-(e)ś ponowiło		 ponowiliście,
-(e)ście ponowili		 ponowiłyście,
-(e)ście ponowiły
3rd ponowił ponowiła ponowiło ponowili ponowiły
impersonal ponowiono
conditional 1st ponowiłbym,
bym ponowił		 ponowiłabym,
bym ponowiła		 ponowiłobym,
bym ponowiło		 ponowilibyśmy,
byśmy ponowili		 ponowiłybyśmy,
byśmy ponowiły
2nd ponowiłbyś,
byś ponowił		 ponowiłabyś,
byś ponowiła		 ponowiłobyś,
byś ponowiło		 ponowilibyście,
byście ponowili		 ponowiłybyście,
byście ponowiły
3rd ponowiłby,
by ponowił		 ponowiłaby,
by ponowiła		 ponowiłoby,
by ponowiło		 ponowiliby,
by ponowili		 ponowiłyby,
by ponowiły
impersonal ponowiono by
imperative 1st niech ponowię ponówmy
2nd ponów ponówcie
3rd niech ponowi niech ponowią
passive adjectival participle ponowiony ponowiona ponowione ponowieni ponowione
anterior adverbial participle ponowiwszy
verbal noun ponowienie

Further reading
  • ponowić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ponowić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.