podkładacz

Polish

Etymology

From podkładać +‎ -acz. First attested in 1780.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔtˈkwa.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: pod‧kła‧dacz

Noun

podkładacz m pers

  1. (obsolete) underlayer (one who underlays)
  2. (obsolete, hunting) one who releases hounds so that they may chase game
  3. (obsolete) stoker (one who stokes a fire)

Declension
Declension of podkładacz
singular plural
nominative podkładacz podkładacze
genitive podkładacza podkładaczy
dative podkładaczowi podkładaczom
accusative podkładacza podkładaczy
instrumental podkładaczem podkładaczami
locative podkładaczu podkładaczach
vocative podkładaczu podkładacze
adjectives
nouns
verbs

References
  1. Grzegorz Knapiusz (1780) R. P. Gregorii Cnapii E Societate Jesu, Thesaurus Latino-Polono-Germanicus: Novo Synonymorum Et Phrasium Poeticarum Apparatu Auctus ; Nec Non Innumeris Latinis, Polonicis Ac Germanicis Vocabulis Locupletatus‎ (in Polish), Gröll, page 1277

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.