pandatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pandō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | pandātus | pandāta | pandātum | pandātī | pandātae | pandāta | |
| Genitive | pandātī | pandātae | pandātī | pandātōrum | pandātārum | pandātōrum | |
| Dative | pandātō | pandātae | pandātō | pandātīs | pandātīs | pandātīs | |
| Accusative | pandātum | pandātam | pandātum | pandātōs | pandātās | pandāta | |
| Ablative | pandātō | pandātā | pandātō | pandātīs | pandātīs | pandātīs | |
| Vocative | pandāte | pandāta | pandātum | pandātī | pandātae | pandāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.