onbezonnen

Dutch

on- +‎ bezonnen (past participle of bezinnen)

onbezonnen (comparative onbezonnener, superlative onbezonnenst)

(in general, person, behavior) rash, careless, reckless
... Ik wou dat ik wat onbezonnener was. Wat meer van: 'Ach joh, gewoon doen en we zien het allemaal wel.' ...
(action, remark) not well considered, ill-conceived
Wat een onbezonnen idee cola in de baby zijn papfles te doen!
How could you put coke in the baby's drinking bottle?!

Inflection of onbezonnen
uninflected	onbezonnen
inflected	onbezonnen
comparative	onbezonnener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onbezonnen	onbezonnener	het onbezonnenst het onbezonnenste
indefinite	m./f. sing.	onbezonnen	onbezonnener	onbezonnenste
	n. sing.	onbezonnen	onbezonnener	onbezonnenste
	plural	onbezonnen	onbezonnener	onbezonnenste
definite		onbezonnen	onbezonnener	onbezonnenste
partitive		onbezonnens	onbezonneners	—

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.