oburzyć

Polish

Etymology

From o- +‎ burzyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈbu.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: o‧bu‧rzyć

Verb

oburzyć pf (imperfective oburzać)

  1. (transitive) to outrage
    Synonym: zbulwersować
  2. (reflexive with się) to resent
    Synonym: zbulwersować się

Conjugation
Conjugation of oburzyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oburzyć
future tense 1st oburzę oburzymy
2nd oburzysz oburzycie
3rd oburzy oburzą
impersonal oburzy się
past tense 1st oburzyłem,
-(e)m oburzył		 oburzyłam,
-(e)m oburzyła		 oburzyłom,
-(e)m oburzyło		 oburzyliśmy,
-(e)śmy oburzyli		 oburzyłyśmy,
-(e)śmy oburzyły
2nd oburzyłeś,
-(e)ś oburzył		 oburzyłaś,
-(e)ś oburzyła		 oburzyłoś,
-(e)ś oburzyło		 oburzyliście,
-(e)ście oburzyli		 oburzyłyście,
-(e)ście oburzyły
3rd oburzył oburzyła oburzyło oburzyli oburzyły
impersonal oburzono
conditional 1st oburzyłbym,
bym oburzył		 oburzyłabym,
bym oburzyła		 oburzyłobym,
bym oburzyło		 oburzylibyśmy,
byśmy oburzyli		 oburzyłybyśmy,
byśmy oburzyły
2nd oburzyłbyś,
byś oburzył		 oburzyłabyś,
byś oburzyła		 oburzyłobyś,
byś oburzyło		 oburzylibyście,
byście oburzyli		 oburzyłybyście,
byście oburzyły
3rd oburzyłby,
by oburzył		 oburzyłaby,
by oburzyła		 oburzyłoby,
by oburzyło		 oburzyliby,
by oburzyli		 oburzyłyby,
by oburzyły
impersonal oburzono by
imperative 1st niech oburzę oburzmy
2nd oburz oburzcie
3rd niech oburzy niech oburzą
passive adjectival participle oburzony oburzona oburzone oburzeni oburzone
anterior adverbial participle oburzywszy
verbal noun oburzenie

Derived terms
noun
adjective

Further reading
  • oburzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oburzyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.