obstructus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obstruō.
Participle
obstrūctus (feminine obstrūcta, neuter obstrūctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | obstrūctus | obstrūcta | obstrūctum | obstrūctī | obstrūctae | obstrūcta | |
| Genitive | obstrūctī | obstrūctae | obstrūctī | obstrūctōrum | obstrūctārum | obstrūctōrum | |
| Dative | obstrūctō | obstrūctō | obstrūctīs | ||||
| Accusative | obstrūctum | obstrūctam | obstrūctum | obstrūctōs | obstrūctās | obstrūcta | |
| Ablative | obstrūctō | obstrūctā | obstrūctō | obstrūctīs | |||
| Vocative | obstrūcte | obstrūcta | obstrūctum | obstrūctī | obstrūctae | obstrūcta | |
References
- “obstructus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obstructus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.