mǫguligr
Old Norse
Etymology
From Middle Low German mȫgelîk. Cognate to Old English mihtlīċ (mightly) and German möglich.
Declension
Strong declension of mǫguligr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | mǫguligr | mǫgulig | mǫguligt |
| accusative | mǫguligan | mǫguliga | mǫguligt |
| dative | mǫguligum | mǫguligri | mǫguligu |
| genitive | mǫguligs | mǫguligrar | mǫguligs |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | mǫguligir | mǫguligar | mǫgulig |
| accusative | mǫguliga | mǫguligar | mǫgulig |
| dative | mǫguligum | mǫguligum | mǫguligum |
| genitive | mǫguligra | mǫguligra | mǫguligra |
Weak declension of mǫguligr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | mǫguligi | mǫguliga | mǫguliga |
| accusative | mǫguliga | mǫguligu | mǫguliga |
| dative | mǫguliga | mǫguligu | mǫguliga |
| genitive | mǫguliga | mǫguligu | mǫguliga |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | mǫguligu | mǫguligu | mǫguligu |
| accusative | mǫguligu | mǫguligu | mǫguligu |
| dative | mǫguligum | mǫguligum | mǫguligum |
| genitive | mǫguligu | mǫguligu | mǫguligu |
Declension of comparative of mǫguligr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | mǫguligari | mǫguligari | mǫguligara |
| accusative | mǫguligara | mǫguligari | mǫguligara |
| dative | mǫguligara | mǫguligari | mǫguligara |
| genitive | mǫguligara | mǫguligari | mǫguligara |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | mǫguligari | mǫguligari | mǫguligari |
| accusative | mǫguligari | mǫguligari | mǫguligari |
| dative | mǫguligurum | mǫguligurum | mǫguligurum |
| genitive | mǫguligari | mǫguligari | mǫguligari |
Strong declension of superlative of mǫguligr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | mǫguligastr | mǫguligust | mǫguligast |
| accusative | mǫguligastan | mǫguligasta | mǫguligast |
| dative | mǫguligustum | mǫguligastri | mǫguligustu |
| genitive | mǫguligasts | mǫguligastrar | mǫguligasts |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | mǫguligastir | mǫguligastar | mǫguligust |
| accusative | mǫguligasta | mǫguligastar | mǫguligust |
| dative | mǫguligustum | mǫguligustum | mǫguligustum |
| genitive | mǫguligastra | mǫguligastra | mǫguligastra |
Weak declension of superlative of mǫguligr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | mǫguligasti | mǫguligasta | mǫguligasta |
| accusative | mǫguligasta | mǫguligustu | mǫguligasta |
| dative | mǫguligasta | mǫguligustu | mǫguligasta |
| genitive | mǫguligasta | mǫguligustu | mǫguligasta |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | mǫguligustu | mǫguligustu | mǫguligustu |
| accusative | mǫguligustu | mǫguligustu | mǫguligustu |
| dative | mǫguligustum | mǫguligustum | mǫguligustum |
| genitive | mǫguligustu | mǫguligustu | mǫguligustu |
Descendants
References
- Entry "möguligr" on page 307 in: Geir T. Zoëga "A Concise Dictionary of Old Islandic", Oxford at the Claredon Press (1910).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.