kroutit
Czech
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *krǫtiti.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkrou̯cɪt]
Conjugation
Conjugation
| Infinitive | kroutit, kroutiti | Active adjective | kroutící |
|---|---|---|---|
| Verbal noun | kroucení | Passive adjective | kroucený |
| Present forms | indicative | imperative | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| 1st person | kroutím | kroutíme | — | kruťme |
| 2nd person | kroutíš | kroutíte | kruť | kruťte |
| 3rd person | kroutí | kroutí | — | — |
| The future tense: a combination of a future form of být + infinitive kroutit. |
| Participles | Past participles | Passive participles | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| masculine animate | kroutil | kroutili | kroucen | krouceni |
| masculine inanimate | kroutily | krouceny | ||
| feminine | kroutila | kroucena | ||
| neuter | kroutilo | kroutila | krouceno | kroucena |
| Transgressives | present | past |
|---|---|---|
| masculine singular | kroutě | — |
| feminine + neuter singular | kroutíc | — |
| plural | kroutíce | — |
Derived terms
- kroucený
- překroutit
- zkroutit
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.