kontyaim
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkoɲcɒjim]
- Hyphenation: kon‧tya‧im
Declension
| Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | kontyaim |
| accusative | — | kontyaimat |
| dative | — | kontyaimnak |
| instrumental | — | kontyaimmal |
| causal-final | — | kontyaimért |
| translative | — | kontyaimmá |
| terminative | — | kontyaimig |
| essive-formal | — | kontyaimként |
| essive-modal | — | kontyaimul |
| inessive | — | kontyaimban |
| superessive | — | kontyaimon |
| adessive | — | kontyaimnál |
| illative | — | kontyaimba |
| sublative | — | kontyaimra |
| allative | — | kontyaimhoz |
| elative | — | kontyaimból |
| delative | — | kontyaimról |
| ablative | — | kontyaimtól |
| non-attributive possessive - singular |
— | kontyaimé |
| non-attributive possessive - plural |
— | kontyaiméi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.