komutan

Turkish

Etymology

Phono-semantic matching of French commandant, a post-Ottoman coinage from a Turkic root to replace French derived kumandan.

Noun

komutan (definite accusative komutanı, plural komutanlar)

  1. commander

Declension
Inflection
Nominative komutan
Definite accusative komutanı
Singular Plural
Nominative komutan komutanlar
Definite accusative komutanı komutanları
Dative komutana komutanlara
Locative komutanda komutanlarda
Ablative komutandan komutanlardan
Genitive komutanın komutanların
Predicative forms
Singular Plural
1st singular komutanım komutanlarım
2nd singular komutansın komutanlarsın
3rd singular komutan
komutandır		 komutanlar
komutanlardır
1st plural komutanız komutanlarız
2nd plural komutansınız komutanlarsınız
3rd plural komutanlar komutanlardır

Derived terms
  • komutanlık

References
  • Nişanyan, Sevan (2002–) “komutan”, in Nişanyan Sözlük
  • Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.