judicans
Latin
Etymology
Present participle of jūdicō
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | jūdicāns | jūdicāns | jūdicantēs | jūdicantia | |
| Genitive | jūdicantis | jūdicantis | jūdicantium | jūdicantium | |
| Dative | jūdicantī | jūdicantī | jūdicantibus | jūdicantibus | |
| Accusative | jūdicantem | jūdicāns | jūdicantēs, jūdicantīs | jūdicantia | |
| Ablative | jūdicante, jūdicantī1 | jūdicante, jūdicantī1 | jūdicantibus | jūdicantibus | |
| Vocative | jūdicāns | jūdicāns | jūdicantēs | jūdicantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.