itineror
Latin
Etymology
iter, itiner- + -ō
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /iˈti.ne.ror/, [ɪˈt̪ɪnɛrɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /iˈti.ne.ror/, [iˈt̪iːneror]
Verb
itineror (present infinitive itinerārī, perfect active itinerātus sum); first conjugation, deponent
- (Late Latin) to travel, to fare
Conjugation
| Conjugation of itineror (first conjugation, deponent) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | itineror | itinerāris, itinerāre |
itinerātur | itinerāmur | itinerāminī | itinerantur |
| imperfect | itinerābar | itinerābāris, itinerābāre |
itinerābātur | itinerābāmur | itinerābāminī | itinerābantur | |
| future | itinerābor | itinerāberis, itinerābere |
itinerābitur | itinerābimur | itinerābiminī | itinerābuntur | |
| perfect | itinerātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | itinerātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | itinerātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | itinerer | itinerēris, itinerēre |
itinerētur | itinerēmur | itinerēminī | itinerentur |
| imperfect | itinerārer | itinerārēris, itinerārēre |
itinerārētur | itinerārēmur | itinerārēminī | itinerārentur | |
| perfect | itinerātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | itinerātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | itinerāre | — | — | itinerāminī | — |
| future | — | itinerātor | itinerātor | — | — | itinerantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | itinerārī | itinerātum esse | itinerātūrum esse | — | — | — | |
| participles | itinerāns | itinerātus | itinerātūrus | — | — | itinerandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| itinerandī | itinerandō | itinerandum | itinerandō | itinerātum | itinerātū | ||
Derived terms
- itinerātiō
References
- “itineror”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- itineror in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- itineror in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.