implicaturus
Latin
Etymology
Future active participle of implicō.
Participle
implicātūrus m (feminine implicātūra, neuter implicātūrum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | implicātūrus | implicātūra | implicātūrum | implicātūrī | implicātūrae | implicātūra | |
| Genitive | implicātūrī | implicātūrae | implicātūrī | implicātūrōrum | implicātūrārum | implicātūrōrum | |
| Dative | implicātūrō | implicātūrae | implicātūrō | implicātūrīs | implicātūrīs | implicātūrīs | |
| Accusative | implicātūrum | implicātūram | implicātūrum | implicātūrōs | implicātūrās | implicātūra | |
| Ablative | implicātūrō | implicātūrā | implicātūrō | implicātūrīs | implicātūrīs | implicātūrīs | |
| Vocative | implicātūre | implicātūra | implicātūrum | implicātūrī | implicātūrae | implicātūra | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.