granicznik

Polish

Etymology

From granica +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɡraˈɲit͡ʂ.ɲik/
  • Rhymes: -it͡ʂɲik
  • Syllabification: gra‧nicz‧nik

Noun

granicznik m inan

  1. boundary marker
  2. border patrol guard
  3. lichen of genus Lobaria[1]

Declension
Declension of granicznik
singular plural
nominative granicznik graniczniki
genitive granicznika graniczników
dative granicznikowi granicznikom
accusative granicznik graniczniki
instrumental granicznikiem granicznikami
locative graniczniku granicznikach
vocative graniczniku graniczniki

References
  1. Drugie Życie Drzewa‎, 2004

Further reading
  • granicznik in Polish dictionaries at PWN
  • granicznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.