gentilitius
Latin
    
    Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /ɡen.tiːˈli.ti.us/, [ɡɛn̪t̪iːˈlʲɪt̪iʊs̠]
 - (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /d͡ʒen.tiˈlit.t͡si.us/, [d͡ʒen̪t̪iˈlit̪ː͡s̪ius]
 
Adjective
    
gentīlitius (feminine gentīlitia, neuter gentīlitium); first/second-declension adjective
- Alternative form of gentilicius
 
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | gentīlitius | gentīlitia | gentīlitium | gentīlitiī | gentīlitiae | gentīlitia | |
| Genitive | gentīlitiī | gentīlitiae | gentīlitiī | gentīlitiōrum | gentīlitiārum | gentīlitiōrum | |
| Dative | gentīlitiō | gentīlitiō | gentīlitiīs | ||||
| Accusative | gentīlitium | gentīlitiam | gentīlitium | gentīlitiōs | gentīlitiās | gentīlitia | |
| Ablative | gentīlitiō | gentīlitiā | gentīlitiō | gentīlitiīs | |||
| Vocative | gentīlitie | gentīlitia | gentīlitium | gentīlitiī | gentīlitiae | gentīlitia | |
References
    
- “gentilitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - gentilitius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.