fictus
Latin
    
    Etymology 1
    
Perfect passive participle of fingō (“dissemble, deceive”); from Proto-Italic *fiktos, from earlier *θiktos, from Proto-Indo-European *dʰiǵʰ-tós.
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /ˈfik.tus/, [ˈfɪkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈfik.tus/, [ˈfikt̪us]
Participle
    
fictus (feminine ficta, neuter fictum); first/second-declension participle
- feigned, fictitious, false, counterfeit, having been feigned.
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | fictus | ficta | fictum | fictī | fictae | ficta | |
| Genitive | fictī | fictae | fictī | fictōrum | fictārum | fictōrum | |
| Dative | fictō | fictō | fictīs | ||||
| Accusative | fictum | fictam | fictum | fictōs | fictās | ficta | |
| Ablative | fictō | fictā | fictō | fictīs | |||
| Vocative | ficte | ficta | fictum | fictī | fictae | ficta | |
Derived terms
    
Descendants
    
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /ˈfiːk.tus/, [ˈfiːkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈfik.tus/, [ˈfikt̪us]
Participle
    
fīctus (feminine fīcta, neuter fīctum); first/second-declension participle
- Alternative form of fīxus
- 116 BCE – 27 BCE, Marcus Terentius Varro, De re rustica 3.7.4.7:- Sub ordines singulos tabulae fictae ut sint bipalmes, quo utantur vestibulo ac prodeant.
 
- c. 99 BCE – 55 BCE, Lucretius, De Rerum Natura 3.4, (interpreted by Konstan 1988 as a pun or dual meaning alluding to the sense "false" or "fictive" of fictus, the participle of fingo[1]):- E tenebris tantis tam clarum extollere lumen
 qui primus potuisti inlustrans commoda vitae,
 te sequor, o Graiae gentis decus, inque tuis nunc
 ficta pedum pono pressis vestigia signis,
 non ita certandi cupidus quam propter amorem
 quod te imitari aveo; quid enim contendat hirundo
 cycnis, aut quid nam tremulis facere artubus haedi
 consimile in cursu possint et fortis equi vis?
 
- E tenebris tantis tam clarum extollere lumen
- 70 CE , (engraved Roman military diploma):[2]- Recognitu(m) ex tabula aenea, quae ficta est Romae in Capitolio ante emeritorum antearam gentis Iuliae intri(n)secus podium lateris dexteriori(s) contra signum Liberi{s} patris, tabula II.
 
- c. 4th century, Diomedes Grammaticus, Ars grammatica 1.377, (mentioned in grammatical discussion that cites alleged earlier uses; this passage may be based on Pliny the Elder's work Dubii sermonis):[3]- ‘figor’ ambigue declinatur apud ueteres tempore perfecto. reperimus enim ‘fictus’ et ‘fixus’: Scaurus De vita sua ‘sagittis–inquit–confictus’, Varro ad Ciceronem tertio ‘fixum’, et Cicero Academicorum tertio ***‘malcho in opera adfixa’, et Vergilius ‘si mihi non animo fixum’.
 
 
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | fīctus | fīcta | fīctum | fīctī | fīctae | fīcta | |
| Genitive | fīctī | fīctae | fīctī | fīctōrum | fīctārum | fīctōrum | |
| Dative | fīctō | fīctō | fīctīs | ||||
| Accusative | fīctum | fīctam | fīctum | fīctōs | fīctās | fīcta | |
| Ablative | fīctō | fīctā | fīctō | fīctīs | |||
| Vocative | fīcte | fīcta | fīctum | fīctī | fīctae | fīcta | |
References
    
- Konstan, David (1988) “Lucretius on Poetry: III.1-13”, in Colby Library Quarterly, volume 24, number 2, pages 65-70
- Sharankov, Nicolay (2006) “A Military Diploma of 7 March 70 AD for Legio II Adiutrix”, in Archaeologia Bulgarica, volume 10, number 2, pages 37-46
- Garcea, Alessandro (2019) “Diomedes as a Source for Pliny’s Dubio Sermo: Some Editorial Problems”, in Rationes Rerum–Rivista di filologia e storia, volume 14, pages 53-71
Further reading
    
- “fictus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “fictus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- fictus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- fictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co. - creatures of the imagination: res cogitatione fictae or depictae
- (ambiguous) a feigned expression: vultus ficti simulatique
 
- creatures of the imagination: res cogitatione fictae or depictae
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.