efeminar
Spanish
Verb
efeminar (first-person singular present efemino, first-person singular preterite efeminé, past participle efeminado)
- Obsolete form of afeminar.
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive efeminar | |||||||
| dative | efeminarme | efeminarte | efeminarle, efeminarse | efeminarnos | efeminaros | efeminarles, efeminarse | |
| accusative | efeminarme | efeminarte | efeminarlo, efeminarla, efeminarse | efeminarnos | efeminaros | efeminarlos, efeminarlas, efeminarse | |
| with gerund efeminando | |||||||
| dative | efeminándome | efeminándote | efeminándole, efeminándose | efeminándonos | efeminándoos | efeminándoles, efeminándose | |
| accusative | efeminándome | efeminándote | efeminándolo, efeminándola, efeminándose | efeminándonos | efeminándoos | efeminándolos, efeminándolas, efeminándose | |
| with informal second-person singular tú imperative efemina | |||||||
| dative | efemíname | efemínate | efemínale | efemínanos | not used | efemínales | |
| accusative | efemíname | efemínate | efemínalo, efemínala | efemínanos | not used | efemínalos, efemínalas | |
| with informal second-person singular vos imperative efeminá | |||||||
| dative | efeminame | efeminate | efeminale | efeminanos | not used | efeminales | |
| accusative | efeminame | efeminate | efeminalo, efeminala | efeminanos | not used | efeminalos, efeminalas | |
| with formal second-person singular imperative efemine | |||||||
| dative | efemíneme | not used | efemínele, efemínese | efemínenos | not used | efemíneles | |
| accusative | efemíneme | not used | efemínelo, efemínela, efemínese | efemínenos | not used | efemínelos, efemínelas | |
| with first-person plural imperative efeminemos | |||||||
| dative | not used | efeminémoste | efeminémosle | efeminémonos | efeminémoos | efeminémosles | |
| accusative | not used | efeminémoste | efeminémoslo, efeminémosla | efeminémonos | efeminémoos | efeminémoslos, efeminémoslas | |
| with informal second-person plural imperative efeminad | |||||||
| dative | efeminadme | not used | efeminadle | efeminadnos | efeminaos | efeminadles | |
| accusative | efeminadme | not used | efeminadlo, efeminadla | efeminadnos | efeminaos | efeminadlos, efeminadlas | |
| with formal second-person plural imperative efeminen | |||||||
| dative | efemínenme | not used | efemínenle | efemínennos | not used | efemínenles, efemínense | |
| accusative | efemínenme | not used | efemínenlo, efemínenla | efemínennos | not used | efemínenlos, efemínenlas, efemínense | |
Further reading
- “efeminar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.