eerbiedigen

Dutch

Etymology

From eerbieden (“to respect”) +‎ -igen (verb suffix) and eerbiedig +‎ -en.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌeːrˈbi.də.ɣə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: eer‧bie‧di‧gen

Verb

eerbiedigen

  1. (transitive) to respect, honor

Inflection
Inflection of eerbiedigen (weak)
infinitive eerbiedigen
past singular eerbiedigde
past participle geëerbiedigd
infinitive eerbiedigen
gerund eerbiedigen n
present tense past tense
1st person singular eerbiedigeerbiedigde
2nd person sing. (jij) eerbiedigteerbiedigde
2nd person sing. (u) eerbiedigteerbiedigde
2nd person sing. (gij) eerbiedigteerbiedigde
3rd person singular eerbiedigteerbiedigde
plural eerbiedigeneerbiedigden
subjunctive sing.1 eerbiedigeeerbiedigde
subjunctive plur.1 eerbiedigeneerbiedigden
imperative sing. eerbiedig
imperative plur.1 eerbiedigt
participles eerbiedigendgeëerbiedigd
1) Archaic.

Derived terms
  • eerbiediging
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.