earh
Middle English
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /æ͜ɑrx/, [æ͜ɑrˠx]
Etymology 1
From Proto-West Germanic *arhu, from Proto-Germanic *arhwō, from Proto-Indo-European *h₂érkʷo- (“bow, arrow”). Near cognates include Gothic 𐌰𐍂𐍈𐌰𐌶𐌽𐌰 (arƕazna) and Old Norse ǫr; further cognates include Latin arcus (“bow”).
Declension
Synonyms
- flān (the normal West Saxon term)
- strǣl (the normal Mercian term)
Descendants
Etymology 2
See earg.
Declension
Declension of earh — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | earh | earh | earh |
| Accusative | eargne | earge | earh |
| Genitive | earges | eargre | earges |
| Dative | eargum | eargre | eargum |
| Instrumental | earge | eargre | earge |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | earge | earga, earge | earh |
| Accusative | earge | earga, earge | earh |
| Genitive | eargra | eargra | eargra |
| Dative | eargum | eargum | eargum |
| Instrumental | eargum | eargum | eargum |
Declension of earh — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | earga | earge | earge |
| Accusative | eargan | eargan | earge |
| Genitive | eargan | eargan | eargan |
| Dative | eargan | eargan | eargan |
| Instrumental | eargan | eargan | eargan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | eargan | eargan | eargan |
| Accusative | eargan | eargan | eargan |
| Genitive | eargra, eargena | eargra, eargena | eargra, eargena |
| Dative | eargum | eargum | eargum |
| Instrumental | eargum | eargum | eargum |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.