dvelja

Icelandic

Etymology

From Old Norse dvelja (“to remain, stay, to delay”), from Proto-Germanic *dwaljaną (“to be stunned, confused”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtvɛlja/
    Rhymes: -ɛlja

Verb

dvelja (weak verb, third-person singular past indicative dvaldi, supine dvalið)

  1. (intransitive) to stay, to remain, to dwell
  2. (transitive, with accusative) to delay

Conjugation

 The template Template:is-conj-w1 does not use the parameter(s): 
j=j
Please see Module:checkparams for help with this warning.

dvelja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að dvelja
supine
(sagnbót)		 dvalið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 dveljandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég dvel við dveljum present
(nútíð)		 ég dvelji við dveljum
þú dvelur þið dveljið þú dveljir þið dveljið
hann, hún, það dvelur þeir, þær, þau dvelja hann, hún, það dvelji þeir, þær, þau dvelji
past
(þátíð)		 ég dvaldi við dvöldum past
(þátíð)		 ég dveldi við dveldum
þú dvaldir þið dvölduð þú dveldir þið dvelduð
hann, hún, það dvaldi þeir, þær, þau dvöldu hann, hún, það dveldi þeir, þær, þau dveldu
imperative
(boðháttur)		 dvel (þú) dveljið (þið)
Forms with appended personal pronoun
dveldu dveljiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
dveljast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að dveljast
supine
(sagnbót)		 dvalist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 dveljandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég dvelst við dveljumst present
(nútíð)		 ég dveljist við dveljumst
þú dvelst þið dveljist þú dveljist þið dveljist
hann, hún, það dvelst þeir, þær, þau dveljast hann, hún, það dveljist þeir, þær, þau dveljist
past
(þátíð)		 ég dvaldist við dvöldumst past
(þátíð)		 ég dveldist við dveldumst
þú dvaldist þið dvöldust þú dveldist þið dveldust
hann, hún, það dvaldist þeir, þær, þau dvöldust hann, hún, það dveldist þeir, þær, þau dveldust
imperative
(boðháttur)		 dvelst (þú) dvelist (þið)
Forms with appended personal pronoun
dvelstu dvelisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms
  • (to stay, to remain): blífa, hafast við
  • (to delay): tefja

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse dvelja, from Proto-Germanic *dwaljaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /²dʋɛl.jɑ/

Verb

dvelja (present tense dvel, past tense dvalde, supine dvalt, past participle dvald, present participle dveljande, imperative dvel)

  1. to dwell, linger

References

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *dwaljaną.

Verb

dvelja (singular past indicative dvaldi, plural past indicative dvǫldu, past participle dvaldr or dvaliðr)

  1. to delay
  2. (transitive, of time) to wait, stay

Conjugation
Conjugation of dvelja — active (weak class 1)
infinitive dvelja
present participle dveljandi
past participle dvaldr, dvaliðr
indicative present past
1st-person singular dvel dvalda
2nd-person singular dvelr dvaldir
3rd-person singular dvelr dvaldi
1st-person plural dveljum dvǫldum
2nd-person plural dvelið dvǫlduð
3rd-person plural dvelja dvǫldu
subjunctive present past
1st-person singular dvelja dvelda
2nd-person singular dvelir dveldir
3rd-person singular dveli dveldi
1st-person plural dvelim dveldim
2nd-person plural dvelið dveldið
3rd-person plural dveli dveldi
imperative present
2nd-person singular dvel
1st-person plural dveljum
2nd-person plural dvelið
Conjugation of dvelja — mediopassive (weak class 1)
infinitive dveljask
present participle dveljandisk
past participle dvalzk, dvalizk
indicative present past
1st-person singular dveljumk dvǫldumk
2nd-person singular dvelsk dvaldisk
3rd-person singular dvelsk dvaldisk
1st-person plural dveljumsk dvǫldumsk
2nd-person plural dvelizk dvǫlduzk
3rd-person plural dveljask dvǫldusk
subjunctive present past
1st-person singular dveljumk dveldumk
2nd-person singular dvelisk dveldisk
3rd-person singular dvelisk dveldisk
1st-person plural dvelimsk dveldimsk
2nd-person plural dvelizk dveldizk
3rd-person plural dvelisk dveldisk
imperative present
2nd-person singular dvelsk
1st-person plural dveljumsk
2nd-person plural dvelizk

Descendants
  • Icelandic: dvelja
  • Norwegian Nynorsk: dvelja, dvelje; dvele
  • Swedish: dvala
  • Danish: dvæle

References
  • “dvelja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.