doczepić

Polish

Etymology

From do- +‎ czepić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈt͡ʂɛ.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛpit͡ɕ
  • Syllabification: do‧cze‧pić

Verb

doczepić pf (imperfective doczepiać)

  1. (transitive) to hitch, to attach

Conjugation
Conjugation of doczepić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doczepić
future tense 1st doczepię doczepimy
2nd doczepisz doczepicie
3rd doczepi doczepią
impersonal doczepi się
past tense 1st doczepiłem,
-(e)m doczepił		 doczepiłam,
-(e)m doczepiła		 doczepiłom,
-(e)m doczepiło		 doczepiliśmy,
-(e)śmy doczepili		 doczepiłyśmy,
-(e)śmy doczepiły
2nd doczepiłeś,
-(e)ś doczepił		 doczepiłaś,
-(e)ś doczepiła		 doczepiłoś,
-(e)ś doczepiło		 doczepiliście,
-(e)ście doczepili		 doczepiłyście,
-(e)ście doczepiły
3rd doczepił doczepiła doczepiło doczepili doczepiły
impersonal doczepiono
conditional 1st doczepiłbym,
bym doczepił		 doczepiłabym,
bym doczepiła		 doczepiłobym,
bym doczepiło		 doczepilibyśmy,
byśmy doczepili		 doczepiłybyśmy,
byśmy doczepiły
2nd doczepiłbyś,
byś doczepił		 doczepiłabyś,
byś doczepiła		 doczepiłobyś,
byś doczepiło		 doczepilibyście,
byście doczepili		 doczepiłybyście,
byście doczepiły
3rd doczepiłby,
by doczepił		 doczepiłaby,
by doczepiła		 doczepiłoby,
by doczepiło		 doczepiliby,
by doczepili		 doczepiłyby,
by doczepiły
impersonal doczepiono by
imperative 1st niech doczepię doczepmy
2nd doczep doczepcie
3rd niech doczepi niech doczepią
passive adjectival participle doczepiony doczepiona doczepione doczepieni doczepione
anterior adverbial participle doczepiwszy
verbal noun doczepienie

Further reading
  • doczepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doczepić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.